Alleen hebben deze methoden behoorlijk wat nadelen. Ten eerste lijkt het alsof de persoon wat te verbergen heeft, zijn/haar verhaal wordt sneller gezien als ‘ongeloofwaardig’ of zelfs ‘verdacht’. Daarnaast gaat het ten koste van de impact van het verhaal. Wanneer je iemand niet in de ogen kunt kijken en zijn of haar mimiek niet kunt zien is dat een serieuze belemmering in de communicatie. Ogen en gelaat zorgen voor identificatie en empathie. Juist bij kwetsbare en persoonlijke verhalen is dit van groot belang. Ten derde is het inzetten van ‘blurren’ en/ of in silhouet filmen arbeidsintensief tijdens de opname en in het postproductieproces. En doordat het niet flexibel inzetbaar ook lastig in de eindmontage te verwerken.
Een kans om deze nadelen op te lossen ligt gebruik van Deepfake-technologie. Waar Deepfake voorheen alleen mogelijk was in gecontroleerde omstandigheden (vaste shots, goede belichting, frontale shots, neutrale achtergrond), lijkt de techniek nu zover ontwikkeld dat ook in minder gecontroleerde situaties goede resultaten behaalt kunnen worden en het daarmee breed inzetbaar is voor allerlei producties.
Over NPO